Nú er tað so, at øll framkomin lond, ið vit samanbera
okkum við, hava framkomna gransking av
skúlaverki og dagstovnaøki teirra. Javnan verða gjørdar eftirmetingar og
korrigeringar og nýggjar raðfestingar.
Einki av hesum hava vit, tí hava vit ikki nakað haldgott
metingargrundarlag fyri nøkrum, hvørki dagstovnum, forskúlum ella skúlum.
Allar okkara metingar eru grundaðar á stórt sæð
persónligan yvirbevísing, støðutakan og meting.
Tað er í fínasta lagið at siga, at mítt barn treivst á
dagstovni, forskúla ella í skúla ella tað øvugta, tað eru privatar sannføringar
og royndir. Men tað sigur einki um dygdina í nøkrum sum helst, tað verði seg
dagstovni, forskúla ella skúla, tað hava vit ikki heimligar metingar at byggja
okkara grundgevingar á.
Tí eru vit noydd til at hyggja eftir útlendskari
gransking, tí vit hava onga. Tað er púra rætt, at Jógvan Philbrow mest brúkar
angelsaksiska gransking, frá einum skúlaverki, ið ikki líkist okkara. Men hann
vísir eisini á eina haldgóða finska keldu, og Finnland er jú fyrimyndin hjá øllum
Norðurlondum. Samstundis vísir hann á ein estimeraðan danskan barnagranskara,
Erik Sigsgaard.
Men annars stuðlar samasvarandi gransking í Norðurlondum
væl uppundir teir granskarar, ið Jógvan vísir til.
Ynskiligt hevði verið, at kunnað bygt á heimliga
gransking. Men hana hava vit ikki, tí kunnu fólk við serkunnleika innan økið,
bara meta um, nær útlendsk gransking allarhelst eisini sigur nakað um okkara
heimligu viðurskifti.
Har vita vit alt ov lítið enn, um okkara heimligu
forskúlar, til at kunna siga nakað við vissu um teir. Teir hava verið til í so
stutt tíðarbil, at lítið og einki kann sigast um teir enn, tíansheldur grunda
yvirskipaðar avgerðir á akkurát hesar avmarkaðu royndir, ið heldur ikki eru
vísindaliga eftirmettar.
