Hava vit mist moralska og etiska fótafestið?

 

Tað er eitt, sum ger meg bilsnan her á klettunum. Nei, satt at siga, so er tað so mangt eg undrist um. Men eg eri noyddur til at spyrja meg sjálvan: Hava vit mist burtur allar moralskar og etiskar proportiónir í hesum landi?

Her búgva 1350 børn, ið eru í fátækraváða. Øll hesi børn, ið eru hótt, fara fram við borðinum í kjakinum í almenna rúminum og á løgtingi uttan at tað stóra uppmerksemi verður givin teimum. Rætt skal verða rætt, so royna onkrar tingkvinnur, ja, tingkvinnur, at seta fram uppskot um at bøta um lívsvilkorini – menninir eru kúrrir, tykjast ikki at hava áhuga fyri nøkrum so lítisverdum sum lívsvilkorunum hjá børnum okkara.

Men kemur eitt hol gjøgnum eitt fjall ella undir sjónum fyri hundraðtals milliónir ella fleiri milliardir, upp í almenna rúminum, so fer alt upp at flagsa og gorra, sum var hetta altavgerandi fyri okkara lívsgóðsku. Bæði á løgtingi, í portalum, bløðum og sosialum miðlum er alt á gosi. Øll hava eina meining - bæði leik og lærd. Upp á meg virkar hetta púra avlagað.

Samstundis við, at vit siga okkum ikki hava ráð til at fara virðiliga um okkara børn og eldri.

Hava vit púrasta mist perspektivið burtur, hví vit búgva her og hvørjum vit skulu tæna? At tað er menniskjum og ikki deyðum lutum? Teir deyðu lutirnir koma í aðru røð, sum ein av fortreytinum fyri tí góða lívinum fyri øll.

Hvat við at byrja eitt kjak um persónliga og almenna moralin hjá okkum og etisku virði okkara. Hvat hevur týdning í lívinum?