Happing á arbeiðsplássinum

Eg havi verið á einum stórum almennum arbeiðsplássi og tosað við tey um psykososialt arbeiðsumhvørvi, trivnað, strongd og happing.

 

Eg eri mest vanur við at gera slíkt í undirvísingarumhvørvinum og millum pedagogar og lærarar. Eitt sindur av muni var, hóast tað er ringt at seta orð á tað, tað er okkurt við hugalagnum.

Nú aftaná fór eg at hugsa um, hví eg varð biðin? Um tað var tí at eg havi skil fyri tí ? (Tað havi eg faktiskt) Ella tí eg havi egnar royndir frá einum út av lagi vánaligum psykososialum arbeiðsumhvørvi á Føroya Læraraskúla (Námsvísindadeildin á Fróðskaparsetri Føroya).

Saman við eini ekstremt vánaligari leiðslu hevði hetta umhvørvið í kjalarvørrinum á sær umfatandi happing, við stórari undirtøku millum starvsfólkið, og við rektarunum báðum í fremstu røð.

Hetta var eitt klassiskt dømi um nýggjari fatanirnar av happing, at happing er úttrykk fyri sosialum ótta.

Verður einki gjørt við psykososiala umhvørvið, so heldur happingin bara áfram. Og tað tykist, sum um, tað er tað, ið er hent á Námsvísindadeildini á Fróðskaparsetur Føroya.

Eg fari at siga við skúlachefinum í Aabenraa Kommunu, Bjarne Christensen:

 ”TRYGHED SKABES, NÅR DET USAGTE BLIVER SAGT OG HØRT.”

Ella hetta frálíka orðafellið á føroyskum:

 

“GEV TRØLLINUM NAVN, OG TAÐ VERÐUR TIL STEIN.”